Yaptığınız İşin değer gördüğünü düşünüyor musunuz?
Çok önemli bir iş yapıyorsunuz ve bu işin önemli olduğunu hem siz hem de iş vereniniz biliyor mu? Farkında mısınız?
Türkiye de bu soruyu tüm meslek grupları için her iş için sormak mümkün. Sorular mesleklere göre değişebilir ancak cevaplar eminim ki aynı.
Bu soruyu şimdi kendi alanıma ve meslektaşlarıma soruyorum.
Türkiye'de Restorasyon Hak Ettiği Değeri Görüyor Mu?
Problem Nerede? Kimde?
Türkiye de restorasyon hak ettiği değeri ve ilgiyi maalesef görmüyor, bunun sonucu tabi ki her yıl onlarca restorasyon faciası ile sonuçlanıyor.
Kültürel Mirasımıza karşı verilmeyen değer, kıymet sonucu domino taşı misali arka arkaya problem ve sıkıntıları getiriyor.
Bunların başında restorasyonun gerçekten ne olduğunu kimsenin bilmemesi, restorasyonun ne yaptığını ve neyi amaçladığı bilinmemesi, ne kadar ciddi ve önemli bir meslek olduğunun yanı sıra bizim tarihimizi gelecek nesillere aktarmanın öneminin bilinmemesi, Restorasyon işini yapan ve bu işin içinde olan her mevkiden insanın kendini yeterince geliştirmemesi ve bu işi sadece ve sadece gelir kaynağı olarak görmesi, en başta restorasyon eğitiminin çok ama çok yetersiz ve yanlış olması ve belki de en önemlisi Liyakatsız bir döngü içerisinde olduğu için işi verende, işi yapanda maalesef ve maalesef İşin uzmanı olmamasından dolayı her geçen yıl her geçen gün kültürel miraslarımızı kaybediyoruz.
Türkiye'de restorasyon siyasetin oyuncağı olmuş reklam için iktidarda kalma için iş yapıyoruz, hizmet ediyoruz görüntüsü için devletin, vakıfların, belediyelerin aracı olmuş. İhalelerde ve hakedişlerde yüksek meblağlar gösterip çok iş gösterip, kaliteli malzeme ve işçilik gösterip para aklama sistemine dönmüş.
Şöyle bir döngü var, öğrenci üniversite sınavına girer ve yeterli ya da istediği puanı alamaz. Daha sonra yıl kaybetmemek için 2 yıllık puanı düşük bölümlerden mimari restorasyon bölümünü tercih eder tabi ki ne olduğunu araştırmaz bilmez önemli olan üniversiteye gitmek okula başlamadan hedefi bu bölümü bitirip Mimarlığa geçiş yapmaktır ki bunu yapabilen yüzde 1 den bile az olabilir. Bu arada bunların sebebi öğrenci değildir eksik eğitim ve rehber olabilecek doğru bir kariyer ve eğitim konusunda yol gösterebilecek ebeveyn yada yakını olmadığındandır. Devamında öğrenci mimari restorasyon bölümünü bitirir aldığı derslerin yada okulların yüzde doksanı sadece ofiste çizim yaptırdığı için mezun öğrencilerin neredeyse hepsi elinde kahvesiyle bilgisayar başında harikalar yaratacağını düşünür. Sonra işe başvurma süreci, yeni mezun olduğu için tecrübesiz olduğu için iş bulamama yada asgari ücrete çalıştırma teklifleri ile karşılaşır. İş bulamadığı için yeni mezun arkadaşımız mecburen asgari ücrete yada yakın bir ücrete en azından tecrübe kazanırım düşüncesiyle işe girer ancak büyük bir hayal kırıklığı tabi ki sektör yam yam, sektör acımasız, sektör adaletsiz, sektör şartları zorlu, sonrası hepimizin bildiği gibi İstiklal marşı ve kapanış. Böyle iğrenç bir döngü var maalesef.
Çalışan Mimarların, Mühendislerin, Restoratörlerin ve Konservatörlerin gereken ücreti ve hakkını alamadığı için işten soğuması, işine yeteri özeni göstermemesi ve sonunda işi bırakarak sektöre karşı nefret beslemesi gibi her yıl nasıl kötüye gidebilir diye merak ettiğim çok sorguladığım çok üzüldüğüm çok sevdiğim ve zorda olsa severek yaptığım işimi, restorasyon sektörüne dair umutlarımı kaybetmedim ve umutlarım doğrultusunda restorasyonda bir şeyleri düzeltmek, yeni Restoratör ve öğrenci Restoratör arkadaşlara yol göstermek bu sektörde güzel işler başarmak için yoğun mesai harcıyorum. Başaramasam bile uğraştım demek istiyorum, atalarım için vatanım için milletim için kültürel mirasıma gerektiği değeri verip hak ettiği yere taşımak istiyorum.
Restorasyonun milli mirasımız için, tarihimiz için, ülkemiz için, atalarımız ve çocuklarımız için son derece önemli ve kritik bir meslek olduğunu bir kez daha altını çizerek gelecekte daha çok önem ve değer verilmesine ve daha iyi yerlere gelmesini tüm kalbimle temenni ediyorum.
Comments